مقایسه دو روش PRK و لیزیک در درمان نزدیک‌بینی خفیف

چکیده هدف: مقایسه دو روش PRK و لیزیک طی یک دوره پی‌گیری طولانی‌مدت، از نظر اثربخشی، پایداری نتایج اولیه و نیز تاثیر برخی عوامل موثر بر موفقیت عمل. روش پژوهش: مطالعه به روش بررسی اطلاعات موجود بر روی 236 چشم از 122 بیمار که تحت عمل لیزیک و 218 چشم از 112 بیمار که تحت عمل PRK قرار گرفتند، انجام شد. اعمال جراحی در مدت حدود 11 ماه و همگی توسط یک جراح انجام شدند. بیماران به صورت داخل گروهی و بین گروهی مورد مقایسه قرار گرفتند. جراحی‌های انکساری توسط دستگاه لیزر 217Technolas- انجام شدند. شاخص‌های بیماری شامل حدت بینایی اصلاح‌نشده، بهترین دید اصلاح‌شده و میزان رفرکشن، قبل و بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: بیماران در محدوده سنی 47-18 سال قرار داشتند. تعداد زنان دو برابر مردان بود. همه بیماران مبتلا به نزدیک‌بینی ساده و یا توام با آستیگماتیسم با شدت بین 25/1- تا 4- دیوپتر بودند. نتایج ارزیابی‌های شاخص‌های بینایی قبل از عمل بیماران در دو گروه یکسان بود. در آخرین ارزیابی بعد از عمل، 7/94 درصد بیماران در گروه لیزیک و 3/93 درصد در گروه PRK دارای دید 25/20 یا بهتر بودند. دست‌یابی به رفرکشنی در محدوده 5/0± دیوپتر طی دوره پی‌گیری سه ساله در 1/91 درصد گروه لیزیک و 6/90 درصد در گروه PRK مشاهده شد. شاخص‌های مورد بررسی، در گروه لیزیک بهتر از گروه PRK بود ولی تفاوت‌ها از لحاظ آماری معنی‌دار نبودند. نتیجه‌گیری: هر دو روش لیزیک و PRK، تاثیر نسبتاً یکسانی در اصلاح نزدیک‌بینی با شدت خفیف دارند؛ با این تفاوت که زمان دست‌یابی به BCVA در روش لیزیک کوتاه‌تر است و شدت آستیگماتیسم بیماران ممکن است در روش PRK، مختصری افزایش یابد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1383؛ سال 10، شماره 2: 177-170.